Abstrakt
Od bardzo dawna problemem społeczeństwa jest stworzenie jak najlepszych
warunków w sytuacji zakończenia kariery zawodowej. Brak możliwości
samodzielnego utrzymania się spowodował podejmowanie starań w celu poprawy
warunków życia osób starszych. Sposoby radzenia sobie z tym problemem
były różnorakie i zmieniały się wraz ze zmianami gospodarczymi, społecznymi
i politycznymi. Odpowiedzialność w tym zakresie ciąży na sektorze ubezpieczeń.
W raportach ostatnich lat podkreślany jest fakt, że niskiemu poziomowi
urodzeń towarzyszy niski poziom śmiertelności. Starzenie się ludności jest procesem
ogólnie znanym w społeczeństwie. Mało kto zdaje sobie jednak sprawę
z tego, że najszybciej zachodzi ono w Europie. Komisja Europejska co dwa lata
publikuje Europejski Raport Demograficzny wskazujący najnowsze fakty i trendy
demograficzne w krajach członkowskich. Głównym efektem tej przemiany
jest coraz wyższy udział osób starszych w strukturze społeczeństwa. System
emerytalny jest bardzo wrażliwy na wszelkie zmiany. Występujące czynniki
powodują przymus wprowadzenia nowych rozwiązań po to, aby mógł on funkcjonować
prawidłowo. Funkcjonowanie systemów emerytalnych jest postrzegane
przez społeczeństwo, jako sfera społeczna. Równolegle wielkość świadczeń
emerytalnych jest uzależniona od rozwoju gospodarczego i zmiennej sytuacji
gospodarczej Polski. Powstały Otwarte Fundusze Emerytalne, które miały
za zadanie inwestować środki ze składek w celu ich pomnożenia. Jednak ich
działalność opierała się na ryzyku rynkowym i nie gwarantowała obywatelom
uzyskania korzyści z uczestnictwa (według niektórych ekspertów). Zdaniem
autorów artykułu kolejna zmiana, czyli ograniczenie inwestowania w OFE,
również nie uzdrowi całej sytuacji. Jest to tylko ratowanie ZUS na wypłatę emerytur
bieżących i przyszłych, potrzebnych w krótkotrwałym okresie. Oczywiście
takich dyskusji będzie jeszcze wiele, ale, czy byt emerytów się poprawi? Temat
oczywiście jest ciągle do dyskusji społecznej.