Abstrakt
Od odrodzenia się w Polsce w 1990 r. samorządu terytorialnego stolica
państwa i największe polskie miasto ma odmienny ustrój niż inne polskie miasta.
Ustrój ten w latach 1990–2002 był oparty na istnieniu w ramach Warszawy
odrębnych, posiadających osobowość prawną, gmin. W tym okresie ustrój ten
ewoluował. Podczas kadencji 1990–1994 miasto było podzielone na siedem
dzielnic-gmin: Warszawa-Mokotów, Warszawa-Ochota, Warszawa-Wola, Warszawa-
Żoliborz, Warszawa-Praga Północ, Warszawa-Praga Południe i Warszawa-
Śródmieście. Na czele Warszawy stał wybierany przez wszystkich radnych
prezydent m.st. Warszawy. Ustrój źle funkcjonował. W 1994 r. wszedł w życie
nowy ustrój, w którym centralna, dysponująca zwartą zabudową, część miasta
została jedną liczącą ok. miliona mieszkańców gminą Warszawa-Centrum,
dzielącą się na dzielnice. Wokół niej istniało dziesięć gmin: Warszawa-Ursynów,
Warszawa-Wilanów, Warszawa-Wawer, Warszawa-Targówek, Warszawa-
-Rembertów, Warszawa-Białołęka, Warszawa-Bielany, Warszawa-Bemowo
i Warszawa-Ursus. W 1998 r. zdecydowano o wprowadzeniu do miasta kolejnego
szczebla samorządu-powiatu warszawskiego z własnymi, odrębnymi
organami. Ten bardzo skomplikowany ustrój istniał do 2002 r., kiedy wszedł
w życie ustrój z całą Warszawą jako jedną gminą i osiemnastoma dzielnicami.