Abstrakt
Lata 2002–2005 to specyficzny okres w polskiej polityce zagranicznej.
Z jednej strony krystalizowało się nasze przyszłe członkostwo w Unii Europejskiej,
a z drugiej rosło polskie zaangażowanie w konflikty w Iraku i Afganistanie.
Niniejszy tekst jest próbą analizy sytuacji międzynarodowej Polski
w tym okresie oraz jej wpływu na prowadzoną przez nas politykę zagraniczną.
Jednym z jego celów jest weryfikacja tezy, że lata 2002–2005 stanowiły
ostatki konsensusu w polityce zagranicznej Polski między głównymi siłami
politycznymi w Polsce. Treść opracowania obejmuje takie zagadnienia, jak:
zakończenie negocjacji akcesyjnych i pierwszy rok członkostwa, rola Polski
w stosunkach transatlantyckich oraz polityka ówczesnych władz wobec państw
Europy Wschodniej.