Abstrakt
W artykule opisano politykę zagraniczną Polski w XXI wieku, przedstawiając
jej cele, kierunki, determinanty oraz szanse i zagrożenia na tle
postępującej globalizacji i kształtującego się nowego ładu międzynarodowego.
Szczególną uwagę zwrócono na zewnętrzne zagrożenia dla polskiej racji stanu
i sposoby im zapobiegania, między innymi poprzez zawierane sojusze i rozwój
współpracy z głównymi aktorami/parterami na arenie międzynarodowej,
zarówno w Europie, jak i w skali globalnej. Zadaniem najważniejszym dla
polityki zagranicznej Polski jest dziś umacnianie naszej pozycji i roli w systemie
euroatlantyckim, czyli w NATO i Unii Europejskiej.
Główną tezą artykułu była konstatacja, że polityka zagraniczna Polski
powinna być aktywna i swym zasięgiem wykraczać daleko poza Europę.
Powinna być oparta na systemie euroatlantyckim i bliskich relacjach z Niemcami,
Francją, Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi. W polskiej polityce
zagranicznej ważną rolę powinna też odgrywać współpraca z krajami Grupy
Wyszehradzkiej i w ramach Trójkąta Weimarskiego. Polska polityka zagraniczna
powinna również zmierzać do naprawy stosunków z Rosją i Chinami,
które w XXI wieku, obok Stanów Zjednoczonych, będą głównymi filarami
nowego porządku międzynarodowego.