Abstrakt
Nie ulega wątpliwości, iż w wyniku kryzysu finansów publicznych, z którym
borykają się wszystkie państwa strefy euro, także niektóre z pozostałych
państw członkowskich, instytucje Unii Europejskiej kolejny raz stają
do walki o swoją wiarygodność, zarówno na arenie europejskiej, jak i międzynarodowej.
Formalne podstawy do zmierzających w tym kierunku zmian
daje implementowany traktat lizboński przewidujący w swych zapisach m.in.
ustanowienie obywatelskiej inicjatywy legislacyjnej; zmianę zasad wyborczych
do PE czy też zwiększające uprawnienia parlamentów krajowych w unijnym
procesie decyzyjnym. Przedmiotem szczególnej troski powinno być dołożenie
wszelkich starań celem pokazania obywatelom UE, że forum Unii Europejskiej
może być realną i efektywną formułą wspólnego poszukiwania dróg
wyjścia z kryzysu. Stawka, o którą toczy się gra, jest stosunkowo wysoka,
gdyż de facto sięga do kwestii przyszłości integracji europejskiej jako Unii
wzmocnionej współpracy politycznej wokół rynku wewnętrznego i strefy euro,
czy też Unii osłabionej nacjonalizmem zachowawczym skupiającym się na już
słyszalnych w poszczególnych państwach głosach o konieczności poszukiwania
alternatywnych do UE dróg walki z kryzysem.