Abstrakt
Artykuł opisuje główne przyczyny sprawcze fali rewolucji, która ogarnęła
kraje arabskie Bliskiego Wschodu, analizując fiasko transformacji poprzez
odniesienie się do zewnętrznych i wewnętrznych źródeł konfliktów w wybranych
krajach regionu, takich jak Egipt, Tunezja, Libia oraz Syria. Analizie
systemowych problemów służy odwołanie do rewolucyjnych doświadczeń przeszłości,
takich jak transformacja ustrojowa w Europie Środkowo-Wschodniej
w latach 1989–91. Pozwala to na dostrzeżenie i zrozumienie różnic między
Arabską Wiosną a na przykład doświadczeniem transformacji w Europie Środkowo-
Wschodniej, gdzie istotną rolę odegrały również aspekty etyczne rewolucji
– co przygotowało grunt pod przemiany systemowe. Artykuł ukazuje również
błędy, jakie kraje zachodnie popełniły na Bliskim Wschodzie, przyczyniając się
wydatnie do obecnej nieufności klasy politycznej i pomagając nieświadomie
Rosji w umacnianiu jej geopolitycznych wpływów na tym obszarze.