Abstrakt
W pracy przedstawiono genezę oraz istotę zasady in dubio pro tributario, unormowanej w art. 2a Ordynacji podatkowej, obowiązującej w polskim systemie prawnym od 1 stycznia 2016 r. Zasada ta miała w założeniu zwiększyć ochronę podatników w przypadku wątpliwości interpretacyjnych przepisów prawa podatkowego. Omówiono ograniczenia wynikające z formalizacji tej zasady, która obejmuje wyłącznie wątpliwości prawne, pomijając wątpliwości faktyczne. Przeanalizowano również praktykę jej stosowania przez organy administracji skarbowej oraz jej odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Wykazano, że zasada jest stosowana marginalnie, a jej potencjalne znaczenie ochronne pozostaje niewykorzystane.