Abstrakt
Niniejszy artykuł koncentruje się na procesie kształtowania nowego ładu
eurazjatyckiego oraz współczesnych projektach imperialnych Rosji i Chin
w regionie. W tekście postawiono kilka istotnych pytań odnoszących się do
fundamentów percepcji eurazjatyckich strategii obu państw, a także poziomu
komplementarności i konkurencyjności owych projektów porządkujących przestrzeń
eurazjatycką w ujęciu sinocentrycznym bądź rusocentrycznym. W tezie
głównej artykułu zawarto myśl, że stosunki rosyjsko-chińskie na danym etapie
i w przewidywalnej przyszłości będą ciążyły w kierunku harmonizacji i względnej
komplementarności, co widać również w próbie synchronizacji Eurazjatyckiej
Unii Gospodarczej z chińską ideą reaktywacji Jedwabnego Szlaku,
łączącego Europę z Azją. Charakterystyczna dla wielkich potęg sprzeczność
interesów i rywalizacja nie będzie eksponowana ani przez Moskwę, ani przez
Pekin. Obiektywną przyczyną takiego stanu rzeczy jest głębokie zrozumienie
obu państw, że strategiczna rywalizacja na danym etapie rozwoju ich relacji
bilateralnych nie jest korzystna dla żadnego z nich. Spoiwem partnerstwa strategicznego
Rosji i Chin jest zbieżna percepcja sytuacji międzynarodowej oraz
chęć ograniczenia, a być może w dłuższej perspektywie wyrugowania dominacji
USA w Eurazji. Władze chińskie i rosyjskie zdają sobie sprawę z przewagi,
jaką daje im w imperialnych zmaganiach komplementarność potencjałów
oraz koordynowanie wspólnych, ale także indywidualnych działań na arenie
międzynarodowej.