Abstrakt
Niniejsza praca przedstawia możliwe wyjaśnienie powodów burzliwego
przebiegu integracji Unii Europejskiej. Poprzez połączenie elementów teorii
gier, jak również neo-funkcjonalistycznej teorii integracji, wespół z neorealistycznym
jej ujęciem z szczególnym uwzględnieniem spojrzenia liberalnego
intergowermentalizmu, przedstawia sposób, w jaki państwa UE funkcjonują
i kalkulują swoje zachowania w relacji do wysiłków integracyjnych. Poprzez
to artykuł podejmuje próbę zbudowania wstępnej propozycji ramowej dla
alternatywnego spojrzenia zarówno na integrację, jak i dezintegrację Unii
Europejskiej. Kraje podejmują próby wzajemnego kontrolowania się poprzez
produkty scentralizowanego procesu politycznego, narzucając ograniczenia
na swobodę działania innych krajów w myśl zasady, że im więcej kontroli,
tym mniej swobody działania dla innych. Jako efekt uboczny powoduje to
więcej integracji. Ten sam mechanizm odpowiedzialny jest więc zarówno za
integrację, jak i dezintegrację Unii Europejskiej, gdyż kraje, które nie odniosą
sukcesu w przejmowaniu kontroli, interpretują to jako asymetryczne korzyści
dla innych państw. Powoduje to tendencję do wykluczania się z integracji lub
w skrajnych przypadkach opuszczania UE.