Abstrakt
Celem artykułu jest analiza rynku pracy, wyzwań związanych z zatrudnieniem oraz ram prawnych. Polityka interwencji państwa na rynku pracy definiowana jest w dwóch kierunkach: aktywnej i pasywnej. W ramach aktywnej polityki państwo dąży do wdrażania działań wspierających osoby, które nie są w stanie znaleźć stabilnego zatrudnienia lub awansu w szeregi pracowników, aby stymulować rynek pracy w celu podniesienia poziomu dobrobytu. A w części polityki pasywnej udzielana jest głównie pomoc społeczna. Państwo powinno prowadzić aktywną politykę promocji zatrudnienia, która z jednej strony łączy poszukujących pracy i przedsiębiorców, z drugiej zaś łączy kwalifikacje osób poszukujących pracy i wymagania biznesowe w kraju, co znacząco zwiększy liczbę pracowników i pomoże przedsiębiorcom poprawić jakość jak również tworzyć nowe miejsca pracy. Ocena możliwości zatrudnienia osób poszukujących pracy była badana metodami statystyczno-ekonometrycznymi takimi jak: ocena ekspercka, analiza opisowo-statystyczna zmiennych, modele logistyczne szans oraz tzw. analiza „przeżycia”. Na podstawie przeprowadzonych badań formułowane są wnioski i rekomendacje dotyczące wdrażania skutecznych polityk promocji zatrudnienia. Wśród nich znajdują się główne ustalenia dotyczące profilowania i szkolenia osób poszukujących pracy.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.