Abstrakt
Celem opracowania jest nie tylko próba przybliżenia podstawowych pojęć
dotyczących analizy polityki zagranicznej państwa, ale przede wszystkim ukazanie,
w jaki sposób właściwie wykorzystywać w badaniach nad tym zagadnieniem
teorie stosunków międzynarodowych.
W dynamicznie zmieniającym się świecie ewolucji podlega również samo
pojęcie polityki zagranicznej. Autor przedstawia założenia kolejnych nurtów
teoretycznych (realizmu i neorealizmu, geopolityki, liberalizmu i neoliberalizmu,
globalizmu, konstruktywizmu oraz podejść alternatywnych), wskazując
jednocześnie, że każdy z nich może mieć mocne i słabe strony, w zależności
od przyjętego przez badacza poziomu analizy. Wychodząc z założenia, że
teorie widzą świat przez pewien właściwy sobie pryzmat, autor dowodzi, że
każda z osobna jest predestynowana do wyjaśniania określonego wycinka
rzeczywistości. Stąd też wyszczególnionym trzem podstawowym poziomom
analizy polityki zagranicznej państwa (systemowemu, państwowemu i jednostkowemu)
przyporządkowuje on kolejne nurty badawcze, oferujące – jego zdaniem – największe
w danym przypadku zdolności wyjaśniania zachodzących procesów.